Wat waren we blij toen we erachter kwam dat ik in verwachting was. Na lange tijd hadden we besloten voor een tweede te gaan. En de eerste maand was het meteen raak. Wat een zegening. We wisten al snel dat ik zwanger was, omdat ik me compleet anders voelde. Moe en misselijk. We wisten het al toen ik nog maar 10 dagen zwanger was, dat was dus nog heel pril en er kon nog van alles misgaan! Hier was ik dan ook wel eens bang voor. Ik was zelfs bang dat ik een miskraam zou krijgen zonder het op te merken, omdat het nog zo ontzettend klein was… En dan dus rond te lopen met de gedachte dat ik een klein kindje in mijn buik draag, terwijl ik het eigenlijk al ben verloren. Om deze reden heb ik nog meerdere keren een test gedaan, om er zeker van de zijn dat het allemaal nog goed zat. En dat was gelukkig iedere keer zo. Waar ik minder geluk mee had, was mijn maag. Wat ben ik misselijk geweest de eerste maanden. Iedere dag. Niet alleen de ochtenden zoals je van sommigen hoort, maar heel de dag. En nacht. Op sommige dagen kon ik letterlijk niks binnenhouden, niet eens een glaasje water. Ik was het op den duur zo beu dat ik allerlei tips ging opzoeken op internet. Gele vla, crackers, biscuitjes, kleine beetjes drinken of eten… Ik heb het allemaal geprobeerd. Ik wilde zo graag van die misselijkheid af, dat ik zelfs de raarste tips probeerde. Zo zou het bijvoorbeeld helpen als je met je vingers enkele minuten hard tegen je buik drukt op een bepaalde plek. Ik heb het geprobeerd, maar helaas, ook dat hielp niet. Ik keek uit naar de 9 weken grens en hoopte dat mijn misselijkheid dan voorbij zou zijn… Toen ik met 9 weken nog steeds misselijk was, begon ik bang te worden dat ik het negen maanden lang zou blijven, zoals ik wel eens van andere vrouwen las op Zwangerinfo.com . Gelukkig is het toch goed gekomen, na 14 weken was ik niet meer misselijk. Wat een opluchting! |
Voor meer info : http://www.zwangerinfo.com/zwangerschapskalender/9-weken-zwanger/ |